Warsztaty publicystyki DIKS-D20-SL>Warpub
Zajęcia są poświęcone rozwijaniu warsztatu publicysty
Modernistyczni artyści z przełomu XIX/XX dystansowali się do publicystyki, kładąc nad nią kreację artysty. Obecność publicystyki w dziele twórcy uważali nawet za mankament. To się zmieniło. Publicystyka, wszechobecna w XX-wiecznych mediach, ale i rozgoszczona w sztuce, pomagała odbiorcom w rozumieniu szybko zmieniającego się świata, ale też, w swojej wynaturzonej formie, była tubą propagandy. Zawód publicysty wiązał się z wysokim statusem społecznym, a publicystyka została okrzyknięta królową dziennikarstwa.
W XXI wieku, który długo się rodził, a na dobre przyszedł na świat teraz, na naszych oczach, wszystko jest publicystyką, każdy jest publicystą.
Taki stan tym bardziej wymaga kształcenia świadomych warsztatu i swojej misji profesjonalnych publicystów, do których misji obok autorskiego objaśniania świata, należy również bycie punktem odniesienia.
Na tych zajęciach studenci dużo piszą. Ćwiczą się we wszystkich podstawowych gatunkach publicystycznych. Wybrane teksty publikowane są w Magazynie SŁOWA redagowanym przez studentów warsztatów redakcyjnych prowadzonych na I roku studiów magisterskich.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
W zakresie wiedzy student:
Ma podstawową wiedzę na temat specyfiki publicystyki i zasad tworzenia form publicystycznych; zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu gatunków publicystycznych; ma uporządkowaną wiedzę w zakresie tworzenia form publicystycznych; zna techniki tworzenia form publicystycznych i rozumie ich rolę w komunikacji medialnej
W zakresie umiejętności student:
Potrafi rozpoznać typ sytuacji komunikacyjnej, wskazuje warunki udanej i skutecznej realizacji zamierzonych celów komunikacyjnych; posługuje się środkami językowymi oraz formami gatunkowymi adekwatnymi do sytuacji komunikacyjnej oraz celu wypowiedzi; umie – w sytuacji komunikacyjnej – formułować celowe, poprawne, skuteczne i stosowne wypowiedzi; umie świadomie zastosować elementarne strategie komunikacyjne; zna wybrane cechy komunikacji werbalnej umożliwiające wystąpienia publiczne; umie opracować i wygłosić proste przemówienie, podczas przygotowywania wystąpienia potrafi twórczo wy-korzystać zdobyte wiadomości teoretyczne; stosuje środki językowe adekwatne do tematu, odbiorcy, rodzaju i celu wypowiedzi;
umie rozpoznać i nazwać różne typy wypowiedzi (np. typy mów, wystąpień), potrafi dokonać ich analizy pod kątem wykorzystanych w nich technik prezentacji mówcy czy technik przekonywania; podczas analizy stosuje poznane metody; umie określić zasięg i sposób społecznego oddziaływania tekstu; umie zastosować odpowiednią argumentację, poprawną pod względem retorycznym i merytorycznym, z wy-korzystaniem literatury przedmiotu oraz własnych wniosków, w ustnych wystąpieniach dotyczących dowolnego problemu;
W zakresie kompetencji społecznych student:
dostrzega konieczność kształcenia ustawicznego, rozszerzania i pogłębiania swej wiedzy i umiejętności w zakresie stosownego i skutecznego porozumiewania się; rozumie konieczność dbania o odpowiednie ukształtowanie językowe wypowiedzi, a także o etykę i estetykę, jak również skuteczność komunikacji ze względu na specyfikę przyszłej pracy w mediach;
rozpoznaje ewentualne problemy związane ze specyfiką przyszłego zawodu i przygotowuje się do ich rozwiązywania opartego na wiedzy z zakresu retoryki; stosuje poprawną argumentację podczas dyskusji na zajęciach, przytacza poglądy badaczy, autorytetów naukowych i publicznych jako ilustrację swoich sądów; potrafi dotrzeć do różnych źródeł wiedzy na temat technik przekonywania, umie wykorzystać je podczas przygotowania wystąpienia publicznego, gromadzenia materiałów do zajęć oraz w różnych sy-tuacjach życiowych oraz podczas rozwiązywania problemów badawczych;
umiejętnie wykorzystuje wszelkie narzędzia komunikacji międzyludzkiej (zwłaszcza media) – posługuje się gatunkami mowy oraz środkami językowymi charakterystycznymi dla danego medium i formy prze-kazu;
potrafi współdziałać i pracować w grupie podczas zajęć na terenie uczelni oraz poza nią; potrafi komu-nikować się z innymi członkami grupy; dobiera środki językowe odpowiednie do danego typu kontaktu międzyludzkiego; umie wykorzystać środki komunikacji werbalnej i niewerbalnej w celu wywierania wpływu na ludzi.
Kryteria oceniania
Na ocenę 3 student: wykonał i zaliczył pozytywnie wszystkie zadania;
Na ocenę 3,5 student: wykonał i zaliczył pozytywnie wszystkie zadania, brał czynny udział w dyskusjach na zajęciach;
Na ocenę 4,0 student: wykonał i zaliczył ponadpozytywnie wszystkie zadania, brał twórczy udział w dyskusjach na zajęciach;
Na ocenę 4,5 student: spełnił wszystkie wymogi na 4,0, ponadto wykazał się szczególną umiejętnością budowania argumentacji oraz umiejętnością przedstawienia jej w atrakcyjnej czytelniczo formie;
Na ocenę 5 student: spełnił wszystkie wymogi na 4,5, ponadto samodzielnie rozwijał swoje praktyczne kompetencje publicystyczne oraz wiedzę teoretyczną z dziedziny publicystyki
Literatura
1. Brandon Hennessy, Dziennikarstwo publicystyczne, Kraków 2006 lub inne wydanie,
2. Magdalena Ślawska, Sztuka mediów. O świadomości gatunkowej dziennikarzy prasowych, Katowice, 2019,
3. Język w prasie. Antologia, red. Małgorzata Kita, Iwona Loewe, Katowice 2019,
4. Media a wyzwania XXI wieku, red. Małgorzata Bonikowska, Warszawa 2009,
5. Jerzy Stempowski, Szkice literackie, Kraków 1988,
6. Antoni Słonimski, Gwałt na Melpomenie, Warszawa 1982
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: