Psychologia mediów i komunikowania DIKS-SM>Psymed
1. Psychologia mediów i komunikowania – definicje i metody.
2. Poznawcze oddziaływanie mediów.
3. Emocjonalne oddziaływanie mediów.
4. Oddziaływanie mediów na zachowanie.
5. Komunikacja interpersonalna (teorie: symboliczny interakcjonizm, skoordynowane gospodarowanie znaczeniem, teoria niespełnionych oczekiwań, teoria interpersonalnego oszustwa, teoria penetracji społecznej, teoria redukowania niepwewności).
6. Komunikacja grupowa i publiczna (perspektywa funkcjonalna Hirokawa i Gouran, podejście kulturowe do organizacji Geertz, dramatyzm Burke, paradygmat narracyjny Fisher)
7. Komunikacja masowa (determinizm technologiczny Mcluhan, teoria kultywowania postaw Gerbner, teoria ustalania hierarchii ważności McCoombs Sham).
8. Kontekst kulturowy (teoria kontroli niepokoju, teoria negocjowania twarzy, teoria kodów językowych, teoria zagłuszanej grupy).
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
1. Student posiada wiedzę o procesach psychicznych odpowiadających za jakość i różne formy komunikacji społecznej.
2. Student posiada wiedzę o specyfice komunikacji społecznej.
UMIEJĘTNOŚCI
3. Student dostrzega, nazywa i interpretuje zjawiska oraz procesy społeczne związane z procesami wysyłania i przyjmowanie informacji w środowisku społecznym wskazując czynniki optymalizujące oraz zagrażające zaspokajaniu potrzeb i osiągania celów.
4. Student posiada umiejętność analizowania i rozumienia ludzkich zachowań w powiązaniu z mediami i społecznym komunikowaniem.
KOMPETENCJE (POSTAWY)
5. Umie formułować i uzasadniać własne opinie w kwestiach związanych z przekazem i odbiorem informacji.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. 2. Dyskusja. 3. Nauczanie problemowe. 4. Esej.
Kryteria oceniania
Obecność na wykładach jest obowiązkowa.
Podstawą egzaminu jest znajomość treści wykładów i lektury - poziom przyswojenia treści nauczania i nabycie kompetencji scalania wiedzy ogólnej i szczegółowej z zakresu psychologii rozwoju człowieka.
Literatura
Lektury podstawowe:
P. Winterhoff-Spurk, Psychologia mediów, Kraków 2007.
E. Griffin, Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003.
Lektury uzupełniające:
J. Twenge, iGen. Dlaczego dzieciaki dorastające w sieci są mniej zbuntowane, bardziej tolerancyjne, mniej szczęśliwe – i zupełnie nieprzygotowane do dorosłości. I co to oznacza dla wszystkich, Sopot 2019.
E. Berne, W co grają ludzie? Psychologia stosunków międzyludzkich, Warszawa 1994.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: