Systemy medialne na świecie DSIM-SM>SystMed
Wykłady podzielone są na bloki tematyczne, systematyzujące przekazywaną wiedzę nt. poszczególnych systemów.
Wykład 1: poświęcony na ogólną charakterystykę trzech systemów, wraz z uwarunkowaniami ich rozwoju i cechami wspólnymi, oraz przedstawienie rankingów wolności prasy.
Wykład 2-3: prezentacja krajów nordyckich (Norwegia, Szwecja, Finlandia, Dania)
Wykład 4-6: państwa niemieckojęzyczne (Niemcy, Austria, Szwajcaria) oraz Belgia i Holandia. Podsumowanie Modelu demokratycznego korporacjonizmu.
Wykład 7: media Wielkiej Brytanii i Irlandii
Wykład 8: rynki medialne USA i Kanady. Podsumowanie mediów systemu liberalnego.
Wykład 9-10: Hiszpania, Portugalia, Grecja
Wykład 11: Włochy i Francja. Podsumowanie systemu śródziemnomorskiego
Wykład 12-13: media wybranych krajów postkomunistycznych (Czechy, Słowacja, Bułgaria, Rumunia, Ukraina)
Wykład 14-15: środki przekazu wybranych państw bałkańskich. Indie, Japonia (porównawczo). Podsumowanie zajęć.
Jeden wykład odpowiada dwóm godzinom zajęć.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024/2025-Z: | W cyklu 2025/2026-Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza: Student/Studentka ma wiedzę na temat najważniejszych systemów medialnych Europy i świata, ich historii i polityczno-kulturowej ewolucji. Ma wiedzę o roli mediów w omawianych systemach, ich skuteczności, pozycji oraz wpływie na funkcjonowanie rynku, w tym opinię publiczną
Umiejętności: Student/Studentka posiada umiejętność charakteryzowania głównych systemów medialnych, potrafi wskazać najważniejsze media, identyfikować ich cechy oraz reguły działania. Dostrzega i umiejętnie interpretuje wpływ na procesy komunikacji i funkcjonowanie rynków
Kompetencje społeczne: Student/Studentka jest świadomy/-a odmienności roli środków przekazu w różnych systemach medialnych, potrafi wskazać na pola oddziaływania i wpływu oraz wypełnianie, bądź nie, społecznej roli środków przekazu.
Kryteria oceniania
Przedmiot kończy się egzaminem ustnym. Przebieg egzaminu: losowane dwa pytania z puli zagadnień, które zostaną grupie wcześniej udostępnione. W przypadku bardzo licznych grup studentów, możliwa zmiana formuły na egzamin pisemny, który obejmuje trzy zagadnienia do opisania.
Literatura
D. C. Hallin, P. Mancini — Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Kraków, 2007, UJ
Systemy medialne państw Unii Europejskiej. Kraje pierwszej piętnastki — A. Matykiewicz-Włodarska, M. Ślufińska (red.) , Poznań, 2016
J. W. Adamowski, B.Golka, E.Stasiak-Jazukiewicz — Wybrane zagraniczne systemy informacji masowej, część I , W-wa 1996, część II, Warszawa, 1997, Elipsa
K. Williams — Media w Europie, Warszawa, 2008, WAiP
Głowacki, Michał — Polityka medialna Danii, Norwegii i Szwecji analiza porównawcza interwencji państwa w systemy telewizyjne, Toruń, 2011, Europejskie Centrum Edukacji
K. Konarska (red.) — Rynki medialne wybranych państw Europy Zachodniej : regulacje, struktura, przemiany, Kraków, 2018, Universitas
Literatura dodatkowa:
J. W. Adamowski — Czwarty Stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Warszawa, 2006, Aspra-JS
D. Baran, Korzystanie z mediów i wolny czas - porównanie Polski i Norwegii, „Zeszyty Prasoznawcze” nr 3-4 (195-196), Kraków 2008
D. Baran, Rynek medialny Norwegii – analiza stanu na rok 2012, Media i medioznawstwo nr 3, Wydawnictwo Naukowe Scriptorium, Opole 2012
D. Baran, Jedność zawodowa polskich dziennikarzy na tle żurnalistów norweskich, [w:] Media-czwarta władza? t. III cz. 2 (red. J. Sobczak, W. Machura), Opole 2011
Z. Oniszczuk, M. Gierula — Mało znane systemy medialne, Sosnowiec, 2007, Humanitas
Z. Oniszczuk, M. Gierula — Systemy Medialne Krajów Bałkańskich, Sosnowiec, 2009, Humanitas
Media masowe na świecie. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa — B. Dobek-Ostrowska (red.), Wrocław, 2007
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: