Edytorstwo źródeł historycznych HIS-SM>edytzr
T_1 Warsztat pracy edytora źródeł historycznych.
T_2 Zasady edycji źródeł historycznych średniowiecznych.
T_ 3 Zasady edycji źródeł historycznych nowożytnych.
T_4 Zasady edycji źródeł historycznych XIX i XX w.
T_5 Analiza wydanych tekstów źródłowy
T_6 Ćwiczenia na tekstach źródłowych
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/2023-Z: | W cyklu 2023/2024-Z: | W cyklu 2024/2025-Z: |
Efekty kształcenia
Ew_1 Zna specjalistyczną terminologię odpowiednią dla archiwistyki, zarządzania dokumentacją i infobrokerstwa.
Ew_2 Ma poszerzoną wiedzę o miejscu archiwistyki, zarządzania dokumentacją i infobrokerstwa w systemie nauk i ich powiązaniach z innymi naukami humanistycznymi.
Eu_1 Dokonuje krytycznej analizy literatury naukowej, dobiera merytoryczne argumenty i formułuje własne opinie z zakresu archiwistyki, zarządzania dokumentacją, infobrokerstwa, nauk o zarządzaniu oraz nauk historycznych.
Ek_1 Ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa archiwalnego regionu, kraju, Europy i świata. Rozumie i dostrzega potrzebę jego ochrony i promowania.
Kryteria oceniania
M_1 Wykłady poparte prezentacjami multimedialnymi.
M_2 Konwersatoria.
M_3 Praca nad tekstem.
M_4 Ćwiczenia edytorskie.
W_1 Aktywność na zajęciach.
W_2 Celem otrzymania zaliczenia należy przygotować do edycji następujący materiał:
1. wskazany tekst z XVIII wieku
2. wskazany tekst z XIX / XX wieku
Literatura
Instrukcja wydawnicza dla średniowiecznych źródeł historycznych, oprac. Komisja Historyczna PAU, Kraków 1925.
Instrukcja wydawnicza dla źródeł historycznych od XVI w. do połowy XIX wieku, pod. red. K. Lepszego, Wrocław-Warszawa 1953.
M. Friedberg, Zagadnienie wydawnictw źródeł historycznych, „Archeion” t. XXII 1954
K. Górski, Sztuka edytorska, zarys teorii, Warszawa 1956.
M. Friedberg, T. Mencel, Archiwa jako warsztat pracy wydawniczej, „Archeion”, t. 25:1956, s. 184-206.
A. Wolff, Projekt instrukcji wydawniczej dla pisanych źródeł historycznych do połowy XVI wieku, „Studia Źródłoznawcze” t. 1:1957, s. 155-181.
Z. Kolankowski, O przyszłej instrukcji wydawania źródeł historycznych XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 4:1959, s. 135-147.
I. Ihnatowicz, Projekt instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych XIX i początku XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962, s. 99-123.
A. Sucheni-Grabowska, W sprawie wydawania źródeł nowożytnych, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962 , s. 125-134.
M. Friedberg, Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metody i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963.
R. Morsey, F. P. Kahlenberg, Edycja źródeł do dziejów współczesnych (zarys). „Dzieje Najnowsze”, nr 3:1977, s.139-149.
S. Kieniewicz, Z doświadczeń edytora źródeł historycznych, „Archeion”, t. 87:1990, s. 123-131.
T. Buksiński, Zasady i metody interpretacji tekstów źródłowych, Poznań 1991.
M. Gmurczyk-Wrońska, B. Kroll, S.w Bębenek, E. Duraczyński, M. Nowak-Kiełbikowa, Dyskusja wokół edycji źródeł z dziejów najnowszych, „Dzieje Najnowsze”, nr 1-2:1992, s. 159-166.
A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX-XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 40:2002, s. 201-213.
H. Markiewicz, O cytatach i przypisach, Kraków 2004.
J. Dunin, Wstęp do edytorstwa, Łódź 2005.
J. Tandecki, K. Kopiński, Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: