Edytorstwo źródeł historycznych HIS-SM>edytzr
T_1 Warsztat pracy edytora źródeł historycznych.
T_2 Zasady edycji źródeł historycznych średniowiecznych.
T_ 3 Zasady edycji źródeł historycznych nowożytnych.
T_4 Zasady edycji źródeł historycznych XIX i XX w.
T_5 Analiza wydanych tekstów źródłowy
T_6 Ćwiczenia na tekstach źródłowych
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/2023-Z: | W cyklu 2023/2024-Z: | W cyklu 2025/2026-Z: | W cyklu 2024/2025-Z: |
Efekty kształcenia
_W04 Posiada na poziomie operacyjnym wiedzę o warsztacie naukowym historyka, w tym na temat: edycji tekstów źródłowych
_W09 Zna i rozumie zaawansowane metody analizy i interpretacji różnych wytworów kultury (źródła historyczne, dzieła literackie, teksty kultury) właściwe dla wybranych tradycji, teorii oraz szkół badawczych
_U01 Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, użytkować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy
_U04 Umie samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą zawodową
_U07 Posiada umiejętności formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętności prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach
_U09 posiada umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w zakresie edycji źródeł historycznych
Kryteria oceniania
M_2 Konwersatoria.
M_3 Praca nad tekstem.
M_4 Ćwiczenia edytorskie.
W_1 Aktywność na zajęciach.
W_2 Celem otrzymania zaliczenia należy wykonać edycję wskazanego przez Prowadzącego tekst historyczny w oparciu o odpowiednie instrukcje wydawnicze oraz warsztat edytora źródeł.
Literatura
Instrukcja wydawnicza dla średniowiecznych źródeł historycznych, oprac. Komisja Historyczna PAU, Kraków 1925.
Instrukcja wydawnicza dla źródeł historycznych od XVI w. do połowy XIX wieku, pod. red. K. Lepszego, Wrocław-Warszawa 1953.
M. Friedberg, Zagadnienie wydawnictw źródeł historycznych, „Archeion” t. XXII 1954
K. Górski, Sztuka edytorska, zarys teorii, Warszawa 1956.
M. Friedberg, T. Mencel, Archiwa jako warsztat pracy wydawniczej, „Archeion”, t. 25:1956, s. 184-206.
A. Wolff, Projekt instrukcji wydawniczej dla pisanych źródeł historycznych do połowy XVI wieku, „Studia Źródłoznawcze” t. 1:1957, s. 155-181.
Z. Kolankowski, O przyszłej instrukcji wydawania źródeł historycznych XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 4:1959, s. 135-147.
I. Ihnatowicz, Projekt instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych XIX i początku XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962, s. 99-123.
A. Sucheni-Grabowska, W sprawie wydawania źródeł nowożytnych, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962 , s. 125-134.
M. Friedberg, Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metody i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963.
R. Morsey, F. P. Kahlenberg, Edycja źródeł do dziejów współczesnych (zarys). „Dzieje Najnowsze”, nr 3:1977, s.139-149.
S. Kieniewicz, Z doświadczeń edytora źródeł historycznych, „Archeion”, t. 87:1990, s. 123-131.
T. Buksiński, Zasady i metody interpretacji tekstów źródłowych, Poznań 1991.
M. Gmurczyk-Wrońska, B. Kroll, S.w Bębenek, E. Duraczyński, M. Nowak-Kiełbikowa, Dyskusja wokół edycji źródeł z dziejów najnowszych, „Dzieje Najnowsze”, nr 1-2:1992, s. 159-166.
A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX-XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 40:2002, s. 201-213.
H. Markiewicz, O cytatach i przypisach, Kraków 2004.
J. Dunin, Wstęp do edytorstwa, Łódź 2005.
J. Tandecki, K. Kopiński, Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: