Edytorstwo źródeł historycznych HIS-SM>edytzr

W04 Student posiada na poziomie operacyjnym wiedzę o warsztacie naukowym historyka, w tym na temat: edycji tekstów źródłowych

W09 Student zna i rozumie zaawansowane metody analizy i interpretacji różnych wytworów kultury (źródła historyczne, dzieła literackie, teksty kultury) właściwe dla wybranych tradycji, teorii oraz szkół badawczych

U01 Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, użytkować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy

U04 Student umie samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą zawodową

U07 Student posiada umiejętności formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętności prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach

U09 Student posiada umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w zakresie edycji źródeł historycznych

Metody:
M_2 Konwersatoria.
M_3 Praca nad tekstem.
M_4 Ćwiczenia edytorskie.

Kryteria oceny:
W_1 Obecność na zajęciach. Możliwa max. liczba 2 nieobecności.
W_1 Aktywność na zajęciach.
W_2 Celem otrzymania zaliczenia należy wykonać edycję wskazanego tekstu historycznego w oparciu o odpowiednie instrukcje wydawnicze oraz warsztat edytora źródeł.

Literatura podstawowa:

Instrukcja wydawnicza dla średniowiecznych źródeł historycznych, oprac. Komisja Historyczna PAU, Kraków 1925.

Instrukcja wydawnicza dla źródeł historycznych od XVI w. do połowy XIX wieku, pod. red. K. Lepszego, Wrocław-Warszawa 1953.

Literatura dodatkowa:

M. Friedberg, Zagadnienie wydawnictw źródeł historycznych, „Archeion” t. XXII 1954

K. Górski, Sztuka edytorska, zarys teorii, Warszawa 1956.

M. Friedberg, T. Mencel, Archiwa jako warsztat pracy wydawniczej, „Archeion”, t. 25:1956, s. 184-206.

A. Wolff, Projekt instrukcji wydawniczej dla pisanych źródeł historycznych do połowy XVI wieku, „Studia Źródłoznawcze” t. 1:1957, s. 155-181.

Z. Kolankowski, O przyszłej instrukcji wydawania źródeł historycznych XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 4:1959, s. 135-147.

I. Ihnatowicz, Projekt instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych XIX i początku XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962, s. 99-123.

A. Sucheni-Grabowska, W sprawie wydawania źródeł nowożytnych, „Studia Źródłoznawcze”, t. 7:1962 , s. 125-134.

M. Friedberg, Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metody i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963.

R. Morsey, F. P. Kahlenberg, Edycja źródeł do dziejów współczesnych (zarys). „Dzieje Najnowsze”, nr 3:1977, s.139-149.

S. Kieniewicz, Z doświadczeń edytora źródeł historycznych, „Archeion”, t. 87:1990, s. 123-131.

T. Buksiński, Zasady i metody interpretacji tekstów źródłowych, Poznań 1991.

M. Gmurczyk-Wrońska, B. Kroll, S.w Bębenek, E. Duraczyński, M. Nowak-Kiełbikowa, Dyskusja wokół edycji źródeł z dziejów najnowszych, „Dzieje Najnowsze”, nr 1-2:1992, s. 159-166.

A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX-XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, t. 40:2002, s. 201-213.

H. Markiewicz, O cytatach i przypisach, Kraków 2004.

J. Dunin, Wstęp do edytorstwa, Łódź 2005.

J. Tandecki, K. Kopiński, Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu HIS-SM>edytzr w USOSweb