Organoznawstwo i sztuka rejestracji do XVIII w. MKP-SL>OrganirejXVII

Podczas zajęć student powinien zdobyć i usystematyzować wiedzę o technologiach i rozwiązaniach konstrukcyjnych organów historycznych. W tym celu zostają poddane analizie dyspozycje najbardziej znanych organów zabytkowych, traktaty o budowie organów piszczałkowych oraz zachowane wskazówki registracyjne przypisane poszczególnym stylom organmistrzowskim. Studenci poszerzają wiedze na temat materiałoznawstwa, połączeniach stolarskich, technologii obróbki drewna, metalu i skóry. Wiedza dotyczy budowy poszczególnych elementów organów: systemu zaopatrzenia w powietrze, traktury, wiatrownic, piszczałek. Studenci zdobywają wiedzę o wyznacznikach stylistycznych poszczególnych regionów Europy od antyku do końca XVIII wieku, poszczególnych rodzinach rejestrów ze szczególnym uwzględnieniem zmian konstrukcyjnych i brzmieniowych na przestrzeni dziejów oraz zostają zaznajomieni z zasadami tworzenia poszczególnych rodzajów rejestracji, zapisu znaków rejestracyjnych oraz pracy z rejestrantem.

Podczas zajęć student powinien zdobyć i usystematyzować wiedzę o technologiach i rozwiązaniach konstrukcyjnych organów historycznych. W tym celu zostają poddane analizie dyspozycje najbardziej znanych organów zabytkowych, traktaty o budowie organów piszczałkowych oraz zachowane wskazówki registracyjne przypisane poszczególnym stylom organmistrzowskim. Studenci poszerzają wiedze na temat materiałoznawstwa, połączeniach stolarskich, technologii obróbki drewna, metalu i skóry. Wiedza dotyczy budowy poszczególnych elementów organów: systemu zaopatrzenia w powietrze, traktury, wiatrownic, piszczałek. Studenci zdobywają wiedzę o wyznacznikach stylistycznych poszczególnych regionów Europy od antyku do końca XVIII wieku, poszczególnych rodzinach rejestrów ze szczególnym uwzględnieniem zmian konstrukcyjnych i brzmieniowych na przestrzeni dziejów oraz zostają zaznajomieni z zasadami tworzenia poszczególnych rodzajów rejestracji, zapisu znaków rejestracyjnych oraz pracy z rejestrantem.

Podczas zajęć student powinien zdobyć i usystematyzować wiedzę o technologiach i rozwiązaniach konstrukcyjnych organów historycznych. W tym celu zostają poddane analizie dyspozycje najbardziej znanych organów zabytkowych, traktaty o budowie organów piszczałkowych oraz zachowane wskazówki registracyjne przypisane poszczególnym stylom organmistrzowskim. Studenci poszerzają wiedze na temat materiałoznawstwa, połączeniach stolarskich, technologii obróbki drewna, metalu i skóry. Wiedza dotyczy budowy poszczególnych elementów organów: systemu zaopatrzenia w powietrze, traktury, wiatrownic, piszczałek. Studenci zdobywają wiedzę o wyznacznikach stylistycznych poszczególnych regionów Europy od antyku do końca XVIII wieku, poszczególnych rodzinach rejestrów ze szczególnym uwzględnieniem zmian konstrukcyjnych i brzmieniowych na przestrzeni dziejów oraz zostają zaznajomieni z zasadami tworzenia poszczególnych rodzajów rejestracji, zapisu znaków rejestracyjnych oraz pracy z rejestrantem.