Teoria śpiewu gregoriańskiego MKP-SL>Teorchorgr
Zakres tematów:
1. Ogólny rys historyczny śpiewu gregoriańskiego.
2. Słowo – podstawowym źródłem gregoriańskiej kompozycji.
3. Melodia – rzeczywistość uwarunkowana przez słowo.
4. Notacja watykańska i klucze.
5. Podstawowe koncepcje i prawo modalności.
6. Modalność archaiczna.
7. Modalność ewoluowana (octoechos).
8. Od tekstu do rytmu: wartość sylaby (artykulacja sylabiczna, funkcja sylaby).
9. Rytm w śpiewie gregoriańskim.
10. Współczesne księgi liturgiczno-muzyczne bez adiastemacji: Graduale Romanum, Graduale
simplex, Antiphonale Romanum I i II.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student:
ma podstawową wiedzę dotyczącą teorii śpiewu gregoriańskiego, zna podstawową terminologię
dotyczącą śpiewu gregoriańskiego i metodologię z tym związaną,
charakteryzuje powiązania i zależności pomiędzy teorią i praktyką śpiewu gregoriańskiego.
UMIEJĘTNOŚCI:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student:
potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje
związane z teorią śpiewu gregoriańskiego z wykorzystaniem źródeł liturgiczno-muzycznych.
KOMPETENCJE:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student:
samodzielnie podejmuje niezależne prace na rękopisami liturgiczno-muzycznymi oraz innymi
wydrukowanymi źródłami, wykazując się umiejętnościami zbierania, analizowania
i interpretowania informacji, rozwijania idei i formułowania krytycznej argumentacji oraz
wewnętrzną motywacją i umiejętnością organizacji pracy,
uczestniczy w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa liturgiczno-muzycznego związanego
z regionem Polski.
Kryteria oceniania
Metody i kryteria oceniania:
– analiza gregoriańskiego utworu w notacji watykańskiej i zaśpiewanie go
- uczestnictwo w liturgiach organizowanych przez Instytut Muzyki Kościelnej
Literatura
Literatura podstawowa
Źródła
Antiphonale Romanum I i II, Watykan 1998, 2009.
Graduale Triplex, Solesmes 1979.
Graduale Novum I i II, Regensburg 2011, 2018.
Graduale Simplex, Watykań 1967.
Białkowski M., Autentyczność utworów gregoriańskich, „Studia gregoriańskie” 7/2015, s. 63–95.
Biakowski M., Kadencje gregoriańskie elementem architektury słowno-melodycznej, „Studia
gregoriańskie” 3/2010, s. 57–92.
Białkowski M., Modalność chorału gregoriańskiego w świetle wyników badań w 2. połowie XX w.,
„Studia gregoriańskie” 2/2009, s. 109–141.
Białkowski M., Zróżnicowanie melodyczne oraz agogika środkami gregoriańskiej techniki
kompozytorskiej, „Additamenta musicologica lublienensia” 5/2009, s. 17–28.
Cardine E., Primo anno di canto gregoriano, Roma 1970.
Cardine E., Semiologia gregoriana, Rzym 1979, tłum. pol.: M. Kaziński, M. Siciarek, „Semiologia
gregoriańska”, Kraków 2000.
Ferfoglia S., Rękopisy adiastematyczne jako wyraz tradycji wykonawczej, „Pro Musica Sacra”
17/2019, s. 81–101.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: