Dyrygowanie MKP-SM>Dyrygo-3

Wiedza:
M2pK_W03, M2pK_W04
Podczas zajęć student ma możliwość zapoznania się z muzyką wokalną i wokalno-instrumentalną różnych epok i stylów w zakresie, który umożliwi mu przygotowanie dyrygenckie wybranych kompozycji chóralnych (wielogłosowych). Student pozna budowę i charakter tych kompozycji, oraz nabędzie odpowiedniej wiedzy, która umożliwi mu ich zadyrygowanie. Zadaniem studenta będzie także zdobycie umiejętności technicznych (manualnych), a później próba stworzenia artystycznej kreacji utworów, uwzględniającej twórcze podejście do nich.

Umiejętności:
M2pK_U03, M2pK_U04
Jednym z zadań studenta będzie publiczne, zespołowe wykonanie przygotowanych utworów, co przyczyni się z pewnością do nabycia umiejętności zmierzających do opanowania stresu i jak najwyższej efektywności pracy. W swej pracy student musi wykazać się maksymalną samodzielnością,
a także umiejętnością interpretacji wykonywanych dzieł. Ze względu na zróżnicowany repertuar,
w późniejszym etapie pracy, student będzie miał możliwość precyzyjnego określenia, które epoki i style muzyczne są mu najbliższe i w jakiego typu kompozycjach czuje się najbardziej swobodnie.

Kompetencje:
M2pK_K01, M2pK_K03
Indywidualna praca studenta z pedagogiem pozwoli rozwinąć relacje uczeń-mistrz, które oparte są na wzajemnym szacunku i zaufaniu. Rezultaty wypracowane podczas indywidualnych lekcji będą systematyczne przenoszone na grunt pracy zespołowej. W ten sposób współwykonawcy utworu (chórzyści) zmuszeni będą weryfikować wypracowane na zajęciach metody pracy studenta-lidera grupy. Przygotowane utwory wykonane zostaną publicznie (najczęściej we wnętrzach kościelnych), co przyczyni się do lepszego zrozumienia przez wykonawców i słuchaczy (w tym uczestników liturgii) istoty sacrum. Jednocześnie student-dyrygent będzie mógł wnieść swój indywidualny wkład
w wykonawstwo muzyki chrześcijańskiej na możliwie najwyższym poziomie, co pozwoli mu odnaleźć własne miejsce w ramach animacji muzyki w kościele.

Metody dydaktyczne:
1. Analiza utworu
2. Wykład problemowy
3. Dyskusja merytoryczna
4. Nauka poprzez naśladowanie gestu pedagoga
5. Analiza skuteczności gestu dyrygenckiego

Metody i kryteria oceniania:
1. Systematyczne sprawdzanie stopnia opanowania utworu (w tym pamięciowej znajomości partytury)
2. Ocena aktywności na zajęciach
3. Komunikatywność w pracy z zespołem
4. Ocena jakości prezentacji podczas egzaminu semestralnego

Praktyki zawodowe:
Praktyki zawodowe prowadzone są w wybranych zespołach chóralnych, działających na terenie Krakowa, a także w trakcie licznych samodzielnych koncertów i innych występów artystycznych oraz w trakcie liturgii

Literaturę przedmiotu stanowią głównie partytury przygotowywanych utworów. Uzupełnieniem literatury podstawowej powinny być prace piśmiennicze, dotyczące dyrygowania. Przykładowe pozycje to:
Bury E. Podstawy techniki dyrygowania, PWM, Kraków 1965
Czudowski T., Organizacja i kształcenie zespołów śpiewaczych, PWM, Kraków 1951
J. Gałęska-Tritt Dzieci lubią śpiewać, a my razem z nimi, Wyd. Mila, Poznań 2007.
J. Gałęska-Tritt Kształcenie głosu dziecka w śpiewie zespołowym, COMUK, Warszawa 1985
Jaworski L. Podstawy techniki dyrygowania, UMCS, Lublin 2003
Mazur M. Ł., Vademecum dyrygenta chóru, Otwock 2014
Salwarowski J., Neumann P., Stefaniak M., Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych, AM Poznań 2015
K. Thomas Kompendium dyrygentury Chóralnej UMFC 2017-19
Wagner A., Thomas K., Kompendium dyrygentury chóralnej, T. 1-3, tłum. D. Synowiec, Chopin University Press 2019
Wiechowicz S., Podstawowe uwagi dla dyrygentów chórowych, PWM, Kraków 1951

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu MKP-SM>Dyrygo-3 w USOSweb