historia sztuki nowożytnej powszechnej ODK-SL>hispow-w
Wykład ma charakter przekrojowy i jest poświęcony najważniejszym zjawiskom w sztuce europejskiej od wczesnego renesansu do późnego baroku w trzech podstawowych gałęziach sztuk: architektury, rzeźby i malarstwa. Wykład prezentuje podstawowe zagadnienia związane z rozwojem architektury w okresie renesansu, omawia rozwój rzeźby renesansowej oraz kształtujące ją procesy, przedstawia rozwój malarstwa renesansowego i manierystycznego, ukazuje powstanie i przemiany architektury barokowej w XVII i XVIII w., jak też syntetycznie przedstawia najważniejsze procesy charakteryzujące kształtowanie się i rozwój rzeźby barokowej oraz malarstwa tego czasu.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student/ka posiada pogłębioną znajomość sztuki w Europie w wiekach XV-XVIII, z uwzględnieniem głównych ośrodków twórczości artystycznej, dzieł najwybitniejszych artystów: architektów, malarzy i rzeźbiarzy. Student/ka potrafi rozpoznawać i analizować dzieła wykonane w różnych stylach, od renesansu do baroku.
Kryteria oceniania
Ocena uzyskiwana jest na podstawie rezultatów egzaminu, w trakcie którego sprawdzana jest wiedza o sztuce renesansu i baroku w Europie.
Literatura
Levy M., Wczesny renesans, Warszawa 1972.
Levy M., Dojrzały renesans, Warszawa 1980
Murray P. Architektura włoskiego renesansu, Warszawa 1999.
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.
Rzepińska M., Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976.
Sztuka baroku. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2004.
Sztuka świata, t. 5-7, 2001.
Sherman J. Manieryzm, Warszawa 1970.
Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1972.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: