wprowadzenie do historii sztuki średniowiecznej powszechnej ODK-SL>whsśp-2(03)
Wykład prezentuje szeroką panoramę zjawisk artystycznych w łacińskiej Europie od upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego aż do przełomu XV/XVI wieku (w odniesieniu do krajów zaalpejskich. W jego ramach omawiane są dzieła architektury, malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego, szczególnie dobrze egzemplifikujące kolejne zjawiska w sztuce średniowiecznej. Prezentacja dzieł sztuki uwzględnia ich datowanie, atrybucję, fundatorów i okoliczności powstania, program ikonograficzny i funkcjonalny, a także związek z szerszymi zjawiskami i nurtami. W stopniu niezbędnym dla rozumienia zjawisk artystycznych, w tym zwłaszcza właściwego osadzenia ich w kontekście czasów, w których powstały, przedmiot uwzględnia też szereg informacji z zakresu historii kultury, liturgii i pobożności, a także historii politycznej, gospodarczej i społecznej, a wreszcie geografii historycznej. Prezentowane obiekty przedstawiane są więc nie tylko jako dzieła sztuki (z podkreśleniem anachroniczności tego terminu w odniesieniu do średniowiecza), ale też obiekty służące konkretnym celom liturgii, reprezentacji władzy, rezydencji etc. Do istotnych wątków powracających przy okazji analizy różnych tematów należą złożone i wielopłaszczyznowe związki sztuki średniowiecznej ze spuścizną starożytną.
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2023/2024-Z: | W cyklu 2024/2025-Z: |
Efekty kształcenia
Student dysponuje wiedzą na temat najważniejszych zjawisk w sztuce średniowiecznej i ma znajomość zachodzących w niej przemian, potrafi scharakteryzować zasadnicze procesy w niej zachodzące i określić zróżnicowanie regionalne. Ma wiedzę na temat architektury, malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego w okresie średniowiecza. Potrafi rozpoznać kluczowe dzieła sztuki średniowiecznej, określić ich datowanie, lokalizację i dokonać analizy.
Kryteria oceniania
Egzamin ustny, w ramach którego student formułuje odpowiedź ustną na dwa pytania wylosowane z dostępnej puli, obejmującej zagadnienia omówione w ramach wykładu i we wskazanej literaturze. Odpowiedź powinna obejmować omówienie wskazanego zjawiska z chronologicznym i geograficznym umiejscowieniem na mapie średniowiecznej Europy, ogólną charakterystyką i wskazaniemi linii rozwojowych, a także wymienieniem najważniejszych przykładów. Pobocznymi kryteriami oceny są logiczna konstrukcja wypowiedzi i klarowność oraz poprawność języka.
Literatura
P. Skubiszewski, Sztuka Europy łacińskiej od VI do IX wieku, Lublin 2001 (wznowienie 2015)
P. Skubiszewski, Malarstwo karolińskie i przedromańskie, Warszawa 1973
Z. Świechowski, L. Nowak, B. Gumińska, Sztuka romańska, Warszawa 1976
W. Sauerländer, Rzeźba średniowieczna, Warszawa 1978
M. Skubiszewska, Malarstwo w Italii w latach 1250-1400, Warszawa 1980
R. Toman (red.), Sztuka romańska, Köln 2004 (z uwagi na fatalne tłumaczenie, lepiej sięgnąć po wydanie angielskie lub niemieckie)
R. Toman (red.), Gotyk. Architektura– rzeźba – malarstwo, Köln 1998 (jak wyżej)
J. Białostocki, Sztuka XV wieku. Od Parlerów do Dürera, Warszawa 2011
W. Marcinkowski, Co to jest piękna Madonna? Uwagi o wzajemnym powiązaniu formy, ikonografii i funkcji w sztuce późnogotyckiej, [w:] Prawda i twórczość, red. M. Kapustka, Wrocław 1998, s. 39-53
W. Marcinkowski, Mikołaj z Lejdy a rzeźba późnogotycka w Europie środkowo-wschodniej. Przegląd najnowszych publikacji, „Folia Historiae Artium”, Seria Nowa, t. 7, 2001, s. 123–154
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: