Andragogika PED-SL>Andra-w

Zapoznanie studentów z podstawowymi terminami związanym z edukacją dorosłych. Ukazanie istoty samokształcenia i wspomagania edukacji człowieka dorosłego. Zdemaskowanie istotnych zagrożeń dla rozwoju człowieka dorosłego i jego kształcenia i wychowania. Ukazanie podstawowych przestrzeni oddziaływania edukacyjnego na pokolenie dorosłych.

T_1. Andragogika jako nauka. Nurty andragogiki.
T_2. Uczenie się przez całe życie.
T_3. Typy uczenia się dorosłych.
T_4. Koncepcje rozwoju.
T_5. Modele uczenia się. Cykl Kolba.
T_6. Okno świadomości uczenia się. Cechy edukacji dorosłych.
T. 7. Edukacja senioralna.

WIEDZA:
1. Student definiuje pojęcie edukacji dorosłych. Zna podstawowe przestrzenie tej edukacji.
2. Student rozróżnia i charakteryzuje podstawowe metody i formy edukacji dorosłych.
3. Student zna najważniejsze zagrożenia dla edukacji człowieka dorosłego.

UMIEJĘTNOŚCI:
1. Student potrafi analizować zjawiska występujące w edukacji dorosłych (zarówno te pozytywne, jak i negatywne).
2. Student potrafi posługiwać się nabytą wiedzą w sytuacjach rozwiązywania problemów w zakresie skuteczności kształcenia osób dorosłych.
3. Student potrafi ocenić jakość i skutki oddziaływania mediów na rozwój i postępowanie osób dorosłych.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

1. Student jest aktywnym podmiotem kształcenia osób dorosłych.
2. Student jest wrażliwy na przejawy niekompetencji w procesie edukacji dorosłych.
3. Student jest otwarty na poszukiwanie nowych metod i form edukacji dorosłych.

Zapoznanie studentów z podstawowymi terminami związanym z edukacją dorosłych. Ukazanie istoty samokształcenia i wspomagania edukacji człowieka dorosłego. Zdemaskowanie istotnych zagrożeń dla rozwoju człowieka dorosłego i jego kształcenia i wychowania. Ukazanie podstawowych przestrzeni oddziaływania edukacyjnego na pokolenie dorosłych.

T_1. Andragogika jako nauka. Nurty andragogiki.
T_2. Uczenie się przez całe życie.
T_3. Typy uczenia się dorosłych.
T_4. Koncepcje rozwoju.
T_5. Modele uczenia się. Cykl Kolba.
T_6. Okno świadomości uczenia się. Cechy edukacji dorosłych.
T. 7. Edukacja senioralna.

WIEDZA:
1. Student definiuje pojęcie edukacji dorosłych. Zna podstawowe przestrzenie tej edukacji.
2. Student rozróżnia i charakteryzuje podstawowe metody i formy edukacji dorosłych.
3. Student zna najważniejsze zagrożenia dla edukacji człowieka dorosłego.

UMIEJĘTNOŚCI:
1. Student potrafi analizować zjawiska występujące w edukacji dorosłych (zarówno te pozytywne, jak i negatywne).
2. Student potrafi posługiwać się nabytą wiedzą w sytuacjach rozwiązywania problemów w zakresie skuteczności kształcenia osób dorosłych.
3. Student potrafi ocenić jakość i skutki oddziaływania mediów na rozwój i postępowanie osób dorosłych.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

1. Student jest aktywnym podmiotem kształcenia osób dorosłych.
2. Student jest wrażliwy na przejawy niekompetencji w procesie edukacji dorosłych.
3. Student jest otwarty na poszukiwanie nowych metod i form edukacji dorosłych.

1. Aleksander T., Andragogika, Kraków 2009.
2. Aleksander T., Andragogika, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, red. T. Pilch, Warszawa 2003, t. 1.
3. Marczuk M., Próba określenia andragogicznego modelu procesu kształcenia dorosłych, [w:] Problemy i dylematy andragogiki, red. M. Marczuk, Lublin-Radom 1994.
4. Półturzycki J., Dydaktyka dorosłych, Warszawa 1991.
5. Turos L, Pedagogika ogólna i subdyscypliny, Warszawa 1999.
6. Turos L., Andragogika ogólna, Siedlce 1993.
7. Wujek T., Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1996.

1. Aleksander T., Andragogika, Kraków 2009.
2. Aleksander T., Andragogika, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, red. T. Pilch, Warszawa 2003, t. 1.
3. Marczuk M., Próba określenia andragogicznego modelu procesu kształcenia dorosłych, [w:] Problemy i dylematy andragogiki, red. M. Marczuk, Lublin-Radom 1994.
4. Półturzycki J., Dydaktyka dorosłych, Warszawa 1991.
5. Turos L, Pedagogika ogólna i subdyscypliny, Warszawa 1999.
6. Turos L., Andragogika ogólna, Siedlce 1993.
7. Wujek T., Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1996.

Lektury uzupełniające:

1. Czerniawska O., Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii, Łódź 2000.
2. Debord G., Społeczeństwo spektaklu, Gdańsk 1998.
3. Greger N., Półturzycki J., Wesołowska E.A., Szkoły wyższe a edukacja dorosłych, Warszawa-Toruń 1995.
4. Pachociński R., Andragogika w ujęciu międzynarodowym, Warszawa 1987.
5. Turos L., Andragogika autokreacji, Warszawa 2007.
6. Wujek T., Andragogika – jej działy i związki z innymi dyscyplinami, [w:] Problemy i dylematy andragogiki, red. M. Marczuk, Lublin-Radom 1994

Lektury uzupełniające:

1. Czerniawska O., Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii, Łódź 2000.
2. Debord G., Społeczeństwo spektaklu, Gdańsk 1998.
3. Greger N., Półturzycki J., Wesołowska E.A., Szkoły wyższe a edukacja dorosłych, Warszawa-Toruń 1995.
4. Pachociński R., Andragogika w ujęciu międzynarodowym, Warszawa 1987.
5. Turos L., Andragogika autokreacji, Warszawa 2007.
6. Wujek T., Andragogika – jej działy i związki z innymi dyscyplinami, [w:] Problemy i dylematy andragogiki, red. M. Marczuk, Lublin-Radom 1994

Test wiedzy z zagadnień wykładów (15 pytań). Dodatkowe bonifikaty za obecność na zajęciach i aktywność w trakcie zajęć.

Ewentualnie: przygotowanie projektu zajęć z zakresu edukacji międzypokoleniowej wg wskazanych wytycznych.

Studenci dokonują wyboru formy zaliczenia.