Diagnostyka resocjalizacyjna PED-SM-SRS>DiaRes-c
Treści kształcenia:
1. Wprowadzenie terminologiczne: diagnoza, norma i patologia, kryteria przystosowania. Założenia teoretyczne diagnostyki resocjalizacyjnej, etapy, kierunki i aspekty diagnozy resocjalizacyjnej.
2. Charakterystyka metod i technik wykorzystywanych w diagnozie resocjalizacyjnej.
3. Diagnoza środowiska, pozytywna, behawioralna, interdyscyplinarna i interakcyjna.
4. Jakość kontaktu diagnostycznego: cechy, wskaźniki, techniki. Charakterystyka osoby diagnosty.
5. Wybrane narzędzia diagnostyczne w resocjalizacji.
6. Analiza indywidualnych przypadków.
7. Przeprowadzanie rozmowy wstępnej z osobą nieprzystosowaną społecznie.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2023/2024-Z: | W cyklu 2022/2023-Z: | W cyklu 2024/2025-Z: |
Efekty kształcenia
WIEDZA:
1. Charakteryzuje wybrane koncepcje diagnozy resocjalizacyjnej.
2. Formułuje wiedzę adekwatną do metod, technik i narzędzi stosowanych w diagnozowaniu różnych środowisk wychowawczych, w szczególności o środowisku rodzinnym, rówieśniczym i szkolnym.
UMIEJĘTNOŚCI:
1. Obserwuje i interpretuje zjawiska społeczne, a także sporządza dokumentację z przebiegu obserwacji.
2. Analizuje przykłady, konstruuje narzędzie badawcze oraz prowadzi za jego pomocą badanie;
KOMPETENCJE:
1. Ma świadomość odpowiedzialności za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania.
Kryteria oceniania
1. Prezentacja multimedialna
2. Praca indywidualna i grupowa
3. Omówienie problematyki przedmiotu
4. Analiza przypadku
1. Kolokwium pisemne sprawdzające wiedzę przekazaną studentom na wykładach
2.Przygotowanie narzędzia diagnostycznego (arkusz obserwacyjny, kwestionariusz wywiadu, kwestionariusz ankiety)
Obecność na zajęciach (możliwa 1 nieobecność; pozostałe muszą być zaliczone). Nieobecności nie mogą przekroczyć 50% wszystkich zajęć.
Literatura
Lektury podstawowe:
Wojnarska A. (red), Diagnostyka resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia, Lublin: WN UMCS, 2010
Wysocka E., Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa: PWN, 2008
Lektury uzupełniające:
Stanik J., Diagnozowanie niedostosowania społecznego i asocjalności, [w:] B. Urban, J. Stanik (red.) Resocjalizacja, Warszawa: Pedagogium WSPR, 2007, ss. 168-202
Urban B., Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży, Kraków: WN UJ, 2000
Wojnarska A., Studium indywidualnego przypadku jako metoda diagnostyczno-terapeutyczna, "Zeszyty Wszechnicy Świętokrzyskiej", s.145-159
Wysocka E., Diagnoza pozytywna w resocjalizacji. Model teoretyczny i metodologiczny, Katowice: WUŚ, 2015
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: