Diagnostyka resocjalizacyjna PED-SM-SRS>DiaRes-w
Wykłady
1. Wprowadzenie terminologiczne: diagnoza, norma i patologia, kryteria przystosowania. Założenia teoretyczne diagnostyki resocjalizacyjnej, etapy, kierunki i aspekty diagnozy resocjalizacyjnej.
2. Omówienie modelu diagnozy pozytywnej, negatywnej i komplementarnej.
3. Charakterystyka metod i technik wykorzystywanych w diagnozie resocjalizacyjnej.
4. Diagnoza środowiska, indywidualna, behawioralna, interdyscyplinarna i interakcyjna.
5. Jakość kontaktu diagnostycznego: cechy, wskaźniki, techniki, kompetencje.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA:
1. Charakteryzuje wybrane koncepcje diagnozy resocjalizacyjnej.
2. Formułuje wiedzę adekwatną do metod, technik i narzędzi stosowanych w diagnozowaniu różnych środowisk wychowawczych, w szczególności o środowisku rodzinnym, rówieśniczym i szkolnym.
UMIEJĘTNOŚCI:
1. Obserwuje i interpretuje zjawiska społeczne, a także sporządza dokumentację z przebiegu obserwacji.
2. Analizuje przykłady, konstruuje narzędzie badawcze oraz prowadzi za jego pomocą badanie;
KOMPETENCJE:
1. Ma świadomość odpowiedzialności za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania.
Kryteria oceniania
1. Przygotowanie pracy koncepcyjnej na ocenę.
2. Opracowanie wybranego narzędzia diagnostycznego (arkusz obserwacyjny, kwestionariusz wywiadu, kwestionariusz ankiety).
3. Aktywna obecność na zajęciach (możliwa 1 nieobecności; pozostałe muszą być zaliczone).
Literatura
Wojnarska A. (red), Diagnostyka resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia, Lublin: WN UMCS, 2010
Wysocka E., Diagnoza pozytywna w resocjalizacji. Model teoretyczny i metodologiczny, Katowice: WUŚ, 2015
Wysocka E., Diagnoza pozytywna w resocjalizacji. Warsztat diagnostyczny pedagoga praktyka, Katowice: WUŚ, 2019
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: