Władza w instytutach zakonnych PK-SJ>wykmon236
Celem wykładu jest przedstawienie zagadnienia władzy w Kościele i sposobów współpracy w sprawowaniu jej wiernych świeckich, szczególnie przełożonych zakonnych. Rozumienie władzy przełożonych zostanie przedstawione w rozwoju historycznym.
1. Władza zwierzchnia, prawo rzymskie a władza przełożonych w początkach życia zakonnego
2. Relacje zakonów z biskupami w okresie od starożytności do średniowiecza
3. Rozumienie władzy zwierzchniej w średniowieczu
4. Relacja między ślubem posłuszeństwa a władzą przełożonego, perspektywa Suareza na tle innych autorów
5. Władza publiczna i prywatna, kard. Larraona
6. Relacje zakonów z biskupami, egzempcja
7. Władza przełożonych zakonnych w pierwszym Kodeksie prawa kanonicznego
8. Władza przełożonych w dokumentach Kościoła w okresie Soboru Watykańskiego II i kodyfikacji
9. Przepisy kodeksowe dotyczące władzy w instytutach życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego
10. Różne współczesne koncepcje władzy przełożonych i jej pochodzenia
11. Pokodeksowe kierunki zmian w prawie dotyczącej kompetencji przełożonych.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
[PKMpK_W02] Student ma rozszerzoną wiedzę o charakterze prawa kanonicznego, jego teologicznej naturze, historycznych uwarunkowaniach, obecnym rozwoju, znaczeniu społecznym
[PKMpK_W05] ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę na temat najnowszych badań w dziedzinie prawa kanonicznego
[PKMpK_W13] ma pogłębioną wiedzę na temat uwarunkowań prawnych poszczególnych stanów życia w Kościele, zwłaszcza osób zakonnych
[PKMpK_U01] potrafi wskazać i w pogłębiony sposób wyjaśnić źródła prawa kanonicznego oraz ich wzajemne relacje
[PKMpK_U03] potrafi właściwie analizować rozwój prawa kanonicznego i ukazywać jego związek z procesami zachodzącymi w społeczności Kościoła wywołującymi potrzebę normatywnych regulacji
[PKMpK_U08] potrafi posługiwać się ujęciami teoretycznymi i aplikować posiadane umiejętności w rozstrzygnięciach praktycznych określonych problemów prawnych
[PKMpK_K03] docenia znaczenie prawa kanonicznego w funkcjonowaniu społeczności Kościoła, jego rolę w zachowaniu porządku tej społeczności w wymiarze doczesnym, a szczególnie, jego ukierunkowanie na zbawienie człowieka
Kryteria oceniania
Metody:
wykład z elementami dyskusji, prezentacje, lektura tekstów źródłowych
Kryteria oceniania:
Zaliczenie na ocenę pisemne lub ustne w sesji egzaminacyjnej. Forma i termin zostaną uzgodnione ze studentami.
Literatura
Źródła:
Wybrane dokumenty soborów i synodów
Sobór Watykański II. Konstytucje. Dekrety. Deklaracje, Poznań 2002, s. 104-166.
Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Instrukcja Życie braterskie we wspólnocie „Congregavit nos in unum Christi amor”, [w:] Życie konsekrowane w dokumentach Kościoła od Vaticanum II do Vita consecrata, red. B. Hylla, Kraków 1998, s. 367-420.
Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Instrukcja Faciem tuam, Domine, requiram. Posługa władzy i posłuszeństwo, Poznań 2008.
Literatura podstawowa:
J. Bar, Prawo stanów doskonałości chrześcijańskiej Kościoła katolickiego, Warszawa 1966.
F. Bączkowicz, Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa, t. 1, Kraków 1932.
W. Dajczak, T. Giaro, F. Longchamps de Bérier, Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego.
E. Gambari, Życie zakonne po Soborze Watykańskim II, Kraków 1998.
Literatura dodatkowa:
D. Andrés, Le forme di vita consacrata. Commentario teologico-giuridico al Codice di Diritto Canonico, Roma 2008.
V. De Paolis, La vita consacrata nella Chiesa, red. V. Mosca, Venezia 2010.
F. Panizzolo, La potestà do governo nella vita consacrata. Linee di sviluppo storico-giuridico ed ecclesiastico, Venezia 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: