Opieka paliatywno-hospicyjna PS-NL>Opipal-w

1. Cierpienie, niepełnosprawność i choroba jako nieodłączne elementy ludzkiej egzystencji (Wielowymiarowość cierpienia, ból totalny i jego aspekty fizyczne, moralne i duchowe).

2. Teologiczne próby wyjaśnienia sensu cierpienia w Biblii: Stary Testament – Nowy Testament (sens cierpienia, które z przekleństwa staje się błogosławieństwem).

3. Apostolstwo chorych w historii Kościoła: Starożytność, Średniowiecze, Oświecenie. Zakony szpitalnicze i duszpasterstwo chorych w XIX,  XX i XXI wieku.

4. Współczesne zagadnienia apostolstwa chorych i niepełnosprawnych. (Centrum Ochotników Cierpienia. Apostolstwo Chorych. Ruch Hospicyjny).

5. Problemy stojące przed Apostolstwem Chorych w Polsce dzisiaj: – rozwój sieci Caritas i zakonnych centrów pomocy w kryzysie, – warsztaty terapii zajęciowej i pomoc dla niepełnosprawnych, – wspomaganie rozwoju duszpasterstwa narkomanów, chorych na AIDS i bezdomnych, – rozwój duszpasterstwa chorych psychicznie i ich rodzin, – rozwój duszpasterstwa chorych w szpitalach i duszpasterstwa służby zdrowia – uświadamianie znaczenia i potrzeb duszpasterstwa hospicyjnego, – formacja wstępna i stała kapelanów szpitalnych i asystentów pastoralnych dla służby zdrowia.
6. Rozwój wolontariatu jako wyzwanie dla Apostolstwa Chorych i niepełnosprawnych.

7. Wolontariat katolicki w oficjalnych dokumentach Kościoła i w praktycznym działaniu.

8. Rola wolontariatu w opiece nad chorym na przykładzie wolontariatu hospicyjnego.

9. Rekrutacja i szkolenie wstępne wolontariuszy hospicyjnych. Teoria, praktyka, formacja stała i wspieranie wolontariuszy.

10. Współpraca wolontariuszy w trosce o duchowe i religijne potrzeby chorych, niepełnosprawnych i ich rodzin oraz pomoc w żałobie na podstawie wolontariatu hospicyjnego.

11. Wolontariat hospicyjny różnych grup wiekowych. Od wolontariatu dzieci, przez zaangażowanie młodzieży i osób dorosłych, po wolontariat osób starszych z grupy 50+.

12. Działanie hospicjum w praktyce.

13. Wolontariat hospicyjny na rzecz ciężko chorych jako sposób przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu zagrożonej młodzieży i sposób resocjalizacji skazanych przebywających w zakładach karnych.