Rozwój po traumie PSY-Bizn>rozwtrauĆw

Cele:
1. Zrozumienie i próba zdefiniowania pojęcia „Trauma” i sposoby odczytywania wpływu różnego rodzaju wydarzeń traumatycznych na człowieka w trakcie jego rozwoju osobowego.
2. Ujęcie wpływu wydarzeń traumatycznych w ich dużej różnorodności, w zależności od samego wydarzenia traumatycznego jak i różnych możliwości reakcji na to wydarzenie. Analiza możliwego wpływu traumy na osobę w różnym wieku, w dwóch aspektach: niszczącym i rozwojowym, z uwzględnieniem etapów przeżywania trudnego doświadczenia.
3. Bliższe przyjrzenie się pojęciu „Trauma dziedziczona” z uwzględnieniem wszelkich jej aspektów i pozytywnych i negatywnych – dobrodziejstwo czy przekleństwo ?
4. Zrozumienie pojęcia „Małe traumy”, jako zjawiska, które często towarzyszy człowiekowi w życiu codziennym i utrudnia mu efektywne funkcjonowanie.
5. Ukazanie różnych form ujmowania problematyki traumy: zarówno w psychologii rozwojowej, psychologii klinicznej jak i z perspektywy typowo medycznej (zaburzenia w układzie neurologicznym i hormonalnym). Jest to niezwykle ważne ze względu na diagnozowanie zaburzenia lub choroby na podstawie podobnych objawów, pochodzących jednak z różnych źródeł i wymagających innej klasyfikacji samych zaburzeń jak i innych działań leczniczych, np. w formie farmakoterapii, bądź pomocy psychologicznej.
6. Przedstawienie różnych jednostek chorobowych z objawami podobnymi lub częściowo pokrywającymi się zakresowo, w celu dokładniejszych możliwości diagnostycznych
i uniknięcia błędnej diagnozy.
7. Pokazanie powiązań pomiędzy konkretnym negatywnym wydarzeniem, bądź dłuższym negatywnym oddziaływaniem na osobę a konsekwencjami doświadczonej traumy w trakcie jego rozwoju podmiotowego – tożsamościowego, biologicznego, czy w aspekcie funkcjonowania w środowisku, w którym żyje.
8. Przedstawienie modelu występowania stresu pourazowego na przykładzie PTSD i jego oddziaływania na organizm i psychikę osoby w aspekcie: biologiczno – fizjologicznym, emocjonalnym, psychicznym, duchowym a także w aspekcie zmiany postaw i konkretnych zachowań.
9. Wskazanie różnych metod diagnozujących stany potraumatyczne z uwzględnieniem wieku osoby badanej, sytuacji i środowiska, w którym się znajduje i przedewszystkim specyfiki wydarzenia traumatycznego.
10. Kształtowanie umiejętności wyboru podstaw teoretycznych i badawczych planowanego badania związanego ze specyfiką doświadczania traumatycznych wydarzeń doznanych przez człowieka.
11. Kształtowanie umiejętności posługiwania się wybranymi narzędziami diagnostycznymi
z uwzględnieniem ich ograniczeń i specyfiki.
12. Uwrażliwienie studentów na problemy etyczne związane z badaniem traumy i jej konsekwencji (tych negatywnych i pozytywnych) u człowieka w różnym wieku rozwojowym.
13. Kształtowanie umiejętności systemowej analizy problemów dotyczących doświadczania traumy zarówno przez jednostki jak i większe grupy społeczne.
14. Rozwój po traumie. Rożne metody terapeutyczne w traumopsychopatologii.
15. Budowanie zasobów. Próby wskazania możliwości wykorzystania doświadczenia traumatycznego naszych osobistych przodków, ale także naszego doświadczenia historycznego do pełniejszego rozwoju dojrzałej osobowości czyli budowania zasobów, zarówno w aspekcie własnej dojrzałości psychicznej i duchowej, a też dojrzałości do odpowiedzialności za siebie, swoich najbliższych, środowisko, społeczeństwo i naród.

Treści kształcenia:

1. Zdarzenia kryzysowe a zdarzenia traumatyczne – podobieństwa i różnice; definicje traumy w ujęciu DSM-5 i ICD 10/11 oraz z perspektywy rozwojowych zdarzeń kryzysowych; potencjalne i rzeczywiste wydarzenia traumatyczne; rodzaje traumatycznych zdarzeń.
2. Spektrum traumy, kluczowe aspekty trudnego wydarzenia, zaburzenie homeostazy i konsekwencje dla mózgu i całego ciała.
3. Uświadomienie problemów diagnostycznych poprzez ukazanie zaburzeń lub chorób charakteryzujących się podobnymi do zaburzeń potraumatycznych objawami, które jednak pochodzą z innych źródeł (np. zaburzenia w układzie neurologicznym i hormonalnym) i wymagają innej klasyfikacji samych zaburzeń jak i innych działań leczniczych, np. w formie farmakoterapii, bądź pomocy psychologicznej. (Uwaga-konieczność wykluczenia działania substancji psychoaktywnych). .
4. Omówienie budowy mózgu i reakcji OUN na wydarzenia traumatyczne i skutków tych reakcji na rozwój i funkcjonowanie osoby. Struktury mózgu. Mózg Emocjonalny (ME)
i Mózg Racjonalny (MR). Odpowiedzialnośc właściwych struktur mózgu za nasz rozwój
i obraz świata. Np. Płaty czołowe są kluczowe dla harmonijnych relacji z naszymi bliźnimi.
5. Hierarchiczna konstrukcja mózgu i jej odpowiedzialność za nasz stan równowagi. Drzewo regulacji. Nasze wewnętrzne poczucie uregulowania. Układ Nagrody / Przyjemności
6. Krótka charakterystyka jednostek chorobowych o objawach podobnych do reakcji potraumatycznej: IED Zaburzenia eksplozywne przerywane, Zespół Tourette'a,
7. Omówienie zaburzeń typu: Załamanie nerwowe, Sytuacja kryzysowa z podaniem propozycji jak Jak skutecznie poradzić sobie w tego typu sytuacjach i wrócić do równowagi psychicznej
5. Przebieg reakcji na traumę w wybranych modelach wg. DSM V. Charakterystyka ostrych zaburzeń potraumatycznych w ASD oraz zaburzeń zespołu stresu pourazowego PTSD
u dzieci, młodzieży i dorosłych. Dokładne omówienie kryteriów diagnostycznych, objawów osiowych i czynników różnicujących obydwie formy zaburzenia potraumatycznego. Wg. DSM- IV-TR.
6. Szczegółowe omówienie reakcji na traumę:
a). biologiczno – fizjologiczne, biochemiczne, histologiczne (ko)
b). psychologiczne, b.1. Dysocjacja
c). emocjonalne, c1. Lęki i ataki paniki,
d). Behawioralne, zmiana postaw, zachowania.
9a. obniżenie odporności organizmu - choroby autoimmunologiczne –.:
-Ch. Hashimoto –
- Stwardnienie rozsiane SM. -
- Zapalenie stawów – w tym reumatoidalne, często zesztywniające,
-. Cukrzyca typu I i II
- Twardzina układowa
- Schorzenia jelit – w tym choroby Leśniowskiego-Crohna.
7. Trauma zgubiona i odnaleziona . W sieci traum rodzinnych. Jak dziedziczona trauma wpływa na to, kim jesteśmy i jak zakończyć ten proces. Trauma zgubiona i odnaleziona .
8. Epigenetyka a genetyka.
9. Zrozumienie pojęcia „Małe traumy”, jako zjawiska, które często towarzyszy człowiekowi w życiu codziennym i utrudnia mu efektywne funkcjonowanie.
10. Przegląd metod diagnozujących PTSD oraz diagnozujących inne podobne reakcje na trudne wydarzenia jednorazowe lub przewlekłe. EEG.
11. Rozpowszechnienie PTSD u dzieci i młodzieży. Podstawowe predyktory podatności na PTSD w ujęciu aktualnie obowiązujących przekonań ale także w ujęciu historycznym, w oparciu o badania i analizę przypadków.
12. Czynniki sprzyjające radzeniu sobie z traumą: wyniki badań i analiza przypadków. Np. : Neurofeedback czyli jak przezwoić mózg.
13. Próba zrozumienia traumy dziedziczonej jako pozytywnego albo negatywnego dziedzictwa, w które jesteśmy wyposażeni genetycznie a także z racji przynależności do danego środowiska, społeczności i narodu, - aspekty historyczne i dziedzictwo kulturowe: opis wydarzeń, analiza przypadków i konkretnych życiorysów.
14. Możliwości rozwoju po traumie: stanowiska zwolenników i przeciwników.
15. Rozwojowe, podmiotowe i społeczne predyktory potraumatycznego rozwoju z uwzględnieniem aspektów rozwoju duchowości.
16. Wybrane metody terapii traumy oraz stymulowania potraumatycznego rozwoju u dzieci, młodzieży i dorosłych. Np. : Neurofeedback czyli jak przezwoić mózg., lub Zeszyt Ćwiczeń Terapeutycznych dr D. Rosenbloom i.t.p.
17. Różne metody terapeutyczne w traumopsychopatologii. Wykorzystanie w terapii różnych rodzajów sztuki: malarstwa i rzeźby, poezji, sztuki teatralnej - psychodrama, muzyki z uwzgl. muzykoterapii.