Metodologia nauk teologicznych SzD-DNT>Metnte

E_1.Zdolność samodzielnego opracowania metody badawczej w zależności od badanych źródeł i aspektu badań w oparciu o poznane ich kryteria
E_2.Zdolność wieloaspektowej analizy pojedynczego źródła
E_3.Zdolność dostrzegania mieszania metod i narzędzi badawczych różnych dyscyplin humanistycznych, określenia błędów i oceny ich negatywnych konsekwencji
E_4. Doktorant rozumie interdyscyplinarność teologii i poprawnie posługuje się z osiągnięć innych nauk (zwłaszcza historii, filozofii i krytyki tekstu),
E_5. Poprawnie formułuje problemy badawcze i ich aktualny status quaestionis.
E_6. Opracowuje właściwą metodę naukową dla realizacji własnego projektu

M_1. Wykład w formie prezentacji medialnej
M_2. Wykład z rozdaniem omawianych materiałów
M_3. Wykład w formie dyskusji i wzajemnych pytań
M_4. Lektury obowiązkowe dotyczące hermeneutyki teologicznej i metody teologicznej
M_5. Lektura krótsza obowiązkowa do wyboru w zależności od dyscypliny, z której doktorant podjął studia
M_6. Lektury uzupełniające dotyczące metody w różnych dyscyplinach teologicznych
Kryteria oceny:
W_1. Zaliczenie pisemne lektury obowiązkowej
W_2. Zaliczenie ustne lektury do wyboru
W_3. Sporządzenie projektu metody zastosowanej w swojej pracy badawczej i wysłanie do na adres mailowy wykładowcy do końca maja (ocena w mailu zwrotnym: projekt „zal.” lub „nie zal.”; projekt „nie zal” należy poprawić do 15 czerwca 2021 r.)
W_4. Pisemny (lub ustny on-line) egzamin z materiału teoretycznego przekazanego w czasie wykładów i poznanego z lektur (10 pytań po max. 10 pkt.: ocena w zależności od zdobytych punktów:
60-74,99 pkt – dostateczny >70 pkt – plus dostateczny
75-89, 99 pkt – dobry > 85 pkt – plus dobry
90-95,99 pkt – bardzo dobry 96-100 pkt – bardzo dobry - celujący)

1. Jared Wicks, Wprowadzenie do metody teologicznej, tłum. J. Ożóg, Kraków 1995, s. 9-86 (lektura obowiązkowa dla wszystkich uczestników wykładu).
2. Werner G. Jeanrond, Hermeneutyka teologiczna, tłum. M. Borowska, Kraków 1999, s. 13-59. 99-216 (lektura obowiązkowa dla wszystkich uczestników wykładu).
3. Arkadiusz Baron, Neoplatonizm a chrześcijaństwo w pierwszych wiekach, w: Wczesne chrześcijań-stwo a religie, red. Ireneusz Ledwoń OFM, ks. Mariusz Szram, Lublin 2012, s. 425-454 (lektura obo-wiązkowa dla teologów zajmujących się teologią starożytną i dla filozofów).
4. Andrzej Perzyński, Metoda teologiczna według Szkoły Mediolańskiej, Warszawa 2006 (lektura obowiązkowa dla teologów zajmujących się teologią nowożytną i współczesną).
3. Józef Majka, Metodologia nauk teologicznych, Wrocław 1995, s. 325-413 (lektura obowiązkowa dla doktorantów teologii praktycznej).
4. Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, pod red. Ewy Wipszyckiej, t. 1, Warszawa 1985, s. 39-56. 127-151. 305-340 (lektura obowiązkowa dla historyków).
5. John Hospers, Wprowadzenie do analizy filozoficznej, Fundacja Aletheia, Warszawa 2001, s. 335-410 (lektura obowiązkowa dla doktorantów filozofii).
6. Heinrich Lausberg, Retoryka literacka. Podstawy wiedzy o literaturze, tłum. Albert Gorzowski, Bydgoszcz: Homini 2002 (lektura obowiązkowa dla doktorantów nauk o mediach i społeczeństwie).
7. John M. Kelly, A Short History of Western Legal Theory, Oxford 1992, wyd. polskie: Historia za-chodniej teorii prawa, tłum. D. Pietrzyk-Reeves i inni, Kraków 2006, s. 21-134 (lektura obowiązkowa dla doktorantów teologii w zakresie prawa kanonicznego).

Lektury uzupełniające:
(wykaz lektur uzupełniających i innych materiałów zalecanych doktorantom podejmującym naukę przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.

1. Cipriano Vagaggini, Teologia. Pluralizm teologiczny, tłum. Jacek Partyka, Wyd. Homini, Kraków 2005.
2. Prosper Grech, Ermeneutica e Teologia biblica, Roma 1986.
3. Jerzy Apanowicz, Metodologia ogólna, Gdynia 2002.
4. Hans Eberhard Mayer, Historia wypraw krzyżowych, tłum. Tadeusz Zatorski, Kraków 2008.
5. Roland Meynet, Wprowadzenie do hebrajskiej retoryki biblijnej, Kraków 2001, s. 5-22.
6. Arkadiusz Baron, Głoszenie Chrystusa i jego recepcja w starożytności i dziś w aspekcie przepowia-danej treści, w: Głoszenie Pana Jezusa Chrystusa. Treść przepowiadania, red. Henryk Sławiński, Kraków 2017, Ancilla Verbi 4, tylko s. 101-116.
7. Arkadiusz Baron, Greek Models of Life up to Plato’s Philosophy and its Influence on the Christian Life in the Early Church, w: Theological Research 3 (2015) s. 5-24.
8. Arkadiusz Baron, The Influence of Aristotelianism, Epicureanism, Cynicism, and Stoicism on Hu-man Life in the Early Church, w: Theological Research 3 (2015) s. 25-42.
9. Bernard J. F. Lonergan, Method In Theology, Londyn & New York 1972; wyd. polskie: Metoda w teologii, tłum. A . Bronk, Warszawa 1976.
10. Czesław Bartnik, Fakt historyczny w teologii chrześcijańskiej, Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 33 (1976) z. 2, s. 5-17.
11. Jean Daniélou, Teologia judeochrześcijańska, tłum. St. Basista, Kraków 2002.
12. Manlio Simonetti, Między dosłownością a alegorią, tłum. T. Skibiński, Kraków 2000, s. 8-62 (Ży-dzi i Grecy między liberalizmem i alegoryzmem).
13. Chrstoph Dohmen, Günter Stemberger, Hermeneutyka Biblii Żydowskiej i Starego Testamentu, tłum. M. Szczepaniak, Kraków 2008, s. 63-74 (Czy Biblia jest możliwa do przetłumaczenia?); s. 105-132 (Reguły interpretacji); s. 182-196 (Kanon ST); s. 204-217 (Wieloraki sens Pisma).
14. Henryk Paprocki, Misterium Eucharystii, Kraków 2010,s. 52-91 (Pochodzenie greckich liturgii eucharystycznych).

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Szkoła Doktorska - dyscyplina nauki teologiczne

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu SzD-DNT>Metnte w USOSweb