Teologia pastoralna T-KAP-SJ>teopas-8
Cele ćwiczeń: 1. Zapoznanie się z podstawami teologii pastoralnej ogólnej;
2. Zaktywizowanie studenta do samodzielnej refleksji nt. działalności duszpasterskiej
Przebieg zajęć: Na każde ćwiczenia należy przeczytać wyznaczony tekst. Ćwiczenia polegają na dyskusji na dany temat, na podstawie lektury. We wspólnej dyskusji omawiane są zagadnienia wynikające z lektur i następuje refleksja na temat możliwości aplikowania konkretnych spostrzeżeń Na końcu każdych zajęć odbywa się kolokwium w formie elektronicznej podsumowującej temat (max. 5 pkt).
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Szerokie spojrzenie na problematykę duszpasterstwa: znajomość jego podstaw, metod duszpasterskich i cech środowiska, w którym odbywa się duszpasterstwo, refleksja na temat funkcji duszpasterskich kapłana jako właściwego duszpasterza.
Kryteria oceniania
Praca w grupach, rozmowa ze studentami, praca pisemna.
Literatura
1. Zajęcia organizacyjne
III. CECHY DUSZPASTERSTWA
2. Zgodność eklezjologiczna podejmowanych działań duszpasterskich
H. de Lubac, Medytacje o Kościele, Wydawnictwo WAM, Kraków 2009, s. 231–257. [r. VIII. Nasze pokusy wobec Kościoła].
3. Duszpasterstwo jako działalność zorganizowana.
1) K. Orzeszyna, Urząd kościelny. W: Leksykon teologii pastoralnej. Red. R. Kamiński, W. Przygoda, M. Fijałkowski. Lublin 2006 s. 882-883.
2) R. Kamiński, Działalność zbawcza Kościoła w teorii i praktyce pastoralnej. Lublin 2007 s. 88-91.
3) J. Kurosz, Teologia pastoralna – ćwiczenia cz. II, Wydawnictwo UAM, Poznań 2012, s. 31 – 32.
4. Duszpasterstwo jako działalność planowana.
B. Biela, Odnowa wspólnoty parafialnej w programowaniu duszpasterskim, „Teologia Praktyczna”, 9 (2008), s. 103–107.
5. Duszpasterstwo jako działalność wspólnotowa
Kongregacja Ds. Duchowieństwa, Instrukcja: Kapłan pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej, 2002, p. 15–17.
6. Realizm i subsydiarność jako istotne cechy duszpasterstwa
R. Hajduk, Czynić prawdę. Elementy teologii pastoralnej fundamentalnej, Wydawnictwo SQL, Olsztyn 2010, s. 189–189, 193–195.
IV. ZAGROŻENIA ŚRODOWISKA DUSZPASTERSKIEGO
7. Dwa sposoby rozumowania: idealistyczny i relatywistyczny
W. Tatarkiewicz, Historia filozofii – cz. 1., Protagoras i Sofiści, Platon – Nauka o przyrodzie, Wydawnictwo PWN 2009, s. 74–78, 101–104.
8. Konsumpcjonizm i materializm w podejściu do wartości
T. Olchanowski, Kultura manii, 4.3. Płonące koło technopolu, Wydawnictwo Eneteia, Warszawa 2016, s. 137–143.
9. Świat po rewolucji obyczajowej
G. Kuby, Globalna rewolucja seksualna - likwidacja wolności w imię wolności, Homo Dei, Kraków 2013, s. 15–23.
10. Egoizm i narcyzm jako przejawy współczesnej kultury
Ch. Lasch, Kultura narcyzmu, Narcyzm w wymiarze społecznym, Wydawnictwo Akademickie SEDNO, Warszawa 2019, s. 86–94.
V. DUSZPASTERSKIE POSŁUGIWANIE DUCHOWNYCH
11. Błędy i przeszkody w dobrej komunikacji miedzy kapłanami
Z. Kroplewski, Sztuka rozmawiania – poradnik dla księży, r.3: Błędy i przeszkody w dobrej komunikacji miedzy kapłanami, Wydawnictwo WAM, Kraków 2004, s. 62–74.
12. Celibat jako realizacja cnoty miłości wobec innych
G. Ryś, Celibat, r.: Celibat jako charyzmat – rozmowa z G. Rysiem, Wydawnictwo Wam, Kraków 2019, s. 157–183.
13. Problem sekularyzacji Kościoła
Benedykt XVI, O przyczynach kryzysu Kościoła, https://www.pch24.pl/benedykt-xvi-o-przyczynach-kryzysu-kosciola--pelny-tekst-po-polsku-,67491,i.html (dostęp: 15.11.2019).
14. Charyzmat kapłaństwa i osobisty wysiłek jako właściwe drogi rozwoju duszpasterstwa
Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek 1986 roku.
15. Podsumowanie
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: