Obiekty światowego dziedzictwa UNESCO TH-SM>obiswi
Poznanie charakterystycznych cech turystyki kulturowej oraz zabytków wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego. Ponadto zrozumienie znaczenia kultury w tworzeniu produktów turystycznych, kreowaniu wizerunku turystycznego miejscowości lub regionu.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
E_1. Zna podstawowe definicje z zakresu turystyki kulturowej, potrafi opisać to zjawisk oraz zidentyfikować jego najważniejsze kierunki
E_2. Bardzo dobrze zna i wymienia zabytki z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO
E_3. Potrafi ocenić pozytywne i negatywne skutki rozwoju turystyki kulturowej, a także poddawać krytycznej analizie i interpretacji sposoby promocji turystyki w kontekście zagospodarowania zasobów kulturowych i zrównoważonego rozwoju
Kryteria oceniania
M_1. Ćwiczenia praktyczne
M_2. Prezentacje multimedialne
M_3. Filmy
M_4. Praca w grupach
M_5. Dyskusje
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Buczkowska K., Turystyka kulturowa. Przewodnik metodyczny, Poznań 2008.
http://en.unesco.org
Jędrysiak T., Turystyka kulturowa, Warszawa 2008.
List of the 195 Members, Oświadczenie Rządowe z dnia 28 kwietnia 1947 r. w sprawie złożenia polskiego dokumentu akceptacyjnego Konwencji, dotyczącej utworzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania Nauki i Kultury, podpisanej w Londynie, dnia 16 listopada 1945 r. (Dz.U. 1947 nr 46 poz. 243)
Mikos von Rohrscheidt A., Turystyka Kulturowa. Fenomen, potencjał, perspektywy, Gniezno 2008.
The Organization’s history. Akt konstytucyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury. Dz.U. 1947 nr 46 poz. 242
Turystyka kulturowa. Spojrzenie geograficzne, red. A. Kowalczyk, Warszawa 2008.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: