Język łaciński TWT-KAP-SJ>jezlac-6
Powtórzenie i utrwalenie zdobytej dotychczas wiedzy z zakresu słownictwa, fleksji i konstrukcji składniowych (powtórzenie odmiany rzeczowników, przymiotników poszczególnych deklinacjach; odmiany zaimków; odmiany czasowników poszczególnych koniugacji w Indicativus praesentis activi/passivi; Indicativus imperfecti activi/passivi; Indicativus futuri I activi/passivi; Indicativus perfecti activi/passivi; Indicativus plusquam perfecti activi/passivi; Indicativus futuri II activi/passivi; odmiany słowa posiłkowego esse; tworzenia infinitivus, imperativus oraz participium prefecti passivi, participium presentis activi, participium futuri activi, participium futuri passivi; accusativus cum infinitivo, nomintivus cum infinitivo; accusativus/nominativus duplex; dativus possessivus); zdania okolicznikowe; zdania względne, poleczenia względne zdań).
Poszerzeni słownictwa kościelnego (liturgiczno-teologicznego) w oparciu o tłumaczenie tekstów liturgicznych (części stałe Mszy św.; Druga Modlitwa Eucharystyczna, Trzecia Modlitwa Eucharystyczna; Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna); doskonalenie warsztatu translatorskiego.
Tryb zajęć
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA:
1. Student posiada wiedzę dotyczącą form fleksyjnych, występujących w omawianych tekstach, w tym oryginalnych oryginalnych (na zajęciach i w toku pracy indywidualnej).
2. Student dotyczącą zjawisk składniowych, w tym również
wszystkich typów zdań podrzędnych, wymagających użycia trybu coniunctivus
(teksty tłumaczone na zajęciach i w toku pracy indywidualnej).
3. Student zna słownictwo łacińskie związane z jego kierunkiem studiów, zaprezentowane na zajęciach i występujące w jego tekście egzaminacyjnym, z uwzględnieniem specyficznych cech języka łacińskiego w tekstach kierunkowych.
UMIEJĘTNOŚCI
1. Student wykorzystując znajomość całości fleksji i składni łacińskich (wyjaśniając celowość ich użycia) i łącząc ze sobą wyrazy w wyrażenia (związki: zgody i rządu) dokonuje właściwego przekładu wyrazów i wyrażeń oraz całych partii tekstów na j. polski.
2. Student organizuje i strukturyzuje przekład zdań pojedynczych i różnych typów zdań podrzędnych (w tym zdań z orzeczeniem w trybie coniunctivus), dążąc poprzez wersje roboczą do ostatecznej wersji tłumaczenia, spełniającej parametry poprawności językowej w j. polskim z jednoczesnym zachowaniem specyfiki oryginału.
3. Student posiadając zasób specjalistycznego słownictwa w j. polskim z interesującej go dziedziny teologii, decyduje o doborze odpowiedniego słownictwa dla przekładu specjalistycznego tekstu łacińskiego, odpowiednio interpretując terminy i dobierając najbardziej adekwatne merytorycznie przekłady dla wyrazów, wyrażeń, fraz, zdań i finalnie całego tekstu.
Kryteria oceniania
W ramach zaliczenia:
1. Aktywność na zajęciach.
2. Kolokwia pisemne (po określonych partiach przepracowanego materiału; termin ustalony ze studentami).
Ostatecznie: egzamin składający się z części pisemnej i ustnej (materiał obowiązujący do egzaminu: materiał przepracowany w czasie trzyletniego studium języka łacińskiego).
Literatura
Missale Romanum
Jougan A., Słownik kościelny łacińsko-polski, Poznań, Warszawa, Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1958.
Korpanty J., Słownik łacińsko-polski. Tom 1-2, Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2001-2003.
Samolewicz Z., Sołtysiak T., Składnia łacińska, Kraków: Wydawnicto „Homini”, 2006.
Wielewski M., Krótka gramatyka języka łacińskiego, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1960.
Wikarjak J., Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: