Karol Wojtyła, urodzony 18 maja 1920 roku w Wadowicach, wyświęcony na kapłana 1 listopada 1946 roku w Krakowie, konsekrowany na biskupa 28 września 1958 roku, mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim 30 grudnia 1963 roku, kreowany kardynałem 26 czerwca 1967 roku, był niestrudzonym siewcą słowa Bożego.
Najbardziej intensywny okres działalności kaznodziejskiej ks. Karola Wojtyły przypadł na lata 1958–1978, kiedy w archidiecezji krakowskiej był kolejno: biskupem wikariuszem generalnym, wikariuszem kapitulnym, arcybiskupem metropolitą i kardynałem. W tych latach wygłosił liczne homilie, kazania, przemówienia okolicznościowe, rozważania religijne oraz wiele konferencji rekolekcyjnych. Tylko nieznaczna część tych kazań ukazała się drukiem. Aktualnie przygotowywane są do druku jego kazania w ramach krytycznej edycji: Dzieła zebrane Karola Wojtyły.
Przed swoim wyborem na Stolicę Piotrową ks. Karol Wojtyła, przygotowując swoje kazania, nie pisał ich; wygłaszał je zawsze z pamięci. Była to głęboko przemyślana i przemodlona improwizacja, rodzaj głośnego myślenia, czy też dialogu z samym sobą w obliczu Boga i zgromadzonych wiernych. Mówiąc – tworzył. Z wielkim wyczuciem i znajomością psychiki współczesnego człowieka przekonywał go spokojnym wywodem logicznym, perswadował, prosił. Apelował do jego wrażliwości religijnej, intelektualnej i uczuciowej. Przemawiał serdecznie, prosto, bardzo osobiście, nawiązując łatwo bezpośredni kontakt ze słuchaczem. Począwszy od roku 1962 kazania Karola Wojtyły były systematycznie nagrywane, przepisywane z taśmy magnetofonowej i przedkładane do autoryzacji. Z okresu 1962–1978 powstał w ten sposób olbrzymi zbiór, obejmujący ponad 1000 homilii, kazań i rozważań. Liczy on 6140 stron maszynopisu. Teksty te są obecnie cennym źródłem historycznym, umożliwiającym lepsze poznanie osobowości duszpasterskiej Jana Pawła II i jego działalności biskupiej.