Schola gregoriańska MK-SM>Schgre-1

w pogłębionym stopniu ma wiedzę dotyczącą zagadnienia związanego ze studiowanym kierunkiem muzyka kościelna
posiada i stosuje wiedzę dotyczącą elementów dzieła muzycznego i muzycznych wzorców formalnych do wyrażania własnych koncepcji artystycznych
posiada rozwiniętą osobowość artystyczną, umożliwiającą tworzenie, realizowanie i wyrażanie własnych koncepcji artystycznych
przygotowuje i wykonuje obszerny repertuar, pogłębiając go w obszarze związanym ze studiowanym kierunkiem muzyka kościelna
jest zdolny do samodzielnego integrowania nabytej wiedzy oraz podejmowania w zorganizowany sposób nowych i kompleksowych działań, także w warunkach ograniczonego dostępu do potrzebnych informacji

1. Czynny udział w dwóch projektach chorałowych liturgia mszalna św./liturgia godzin/koncert)
2. Zaliczenie trzech śpiewów wybranych przez studenta, które ćwiczyliśmy na zajęciach + jedna solówka
3. Uczęszczanie na zajęciach
W razie wprowadzenia zaostrzeń związanych z sytuacją epidemiologiczna, weryfikacja materiału odbędzie się w trybie ON-LINE

Źródła
Antiphonale Romanum, Watykan 1998.
Graduale Triplex, Solesmes 1973
Graduale Novum I i II, Regensburg 2011, 2018.
Graduale simplex, Watykań 1967.

Literatura podstawowa:
Agustoni Luigi, Göschl Berchmans Johannes, Introduzione all’interpretazione del canto gregoriano. Principi fondamentali, vol. I, Edizioni Torre d’Orfeo, Roma 1998.
Agustoni Luigi, Göschl Berchmans Johannes, Introduzione all’interpretazione del canto gregoriano. Estetica, Edzioni Torre d’Orfeo, Roma 2009.
Cardine Eugène OSB, Primo anno di canto gregoriano, Roma 1970.
Cardine Eugène OSB, Semiologia gregoriana, Rzym 1979, tłum. pol.: Kaziński M, Siciarek M., "Semiologia gregoriańska", Kraków 2000.

Literatura uzupełniająca:
Białkowski Mariusz, Autentyczność utworów gregoriańskich, „Studia gregoriańskie”, 7 (2015), s. 63-95.
Białkowski Mariusz, Kadencje gregoriańskie elementem architektury słowno-melodycznej, „Studia gregoriańskie”, 3 (2010), s. 57-92.
Dudkiewicz Emila, Śpiew gregoriański jako wyraz Harmoniae caelistis, „Studia gregoriańskie”, 8 (2015), s. 43-61.
Ferfoglia Susi, Rękopisy adiastematyczne jako wyraz tradycji wykonawczej, „Pro Musica Sacra”, 17 (2019), s.65-80.
Ferfoglia Susi, Słowo podstawowym narzędziem gregoriańskiej techniki kompozytorskiej w adaptacji wzorców modalnych do nowych tekstów [w:] Liturgia Sacra 25 (2019), nr 2, s. 1–30 2019, s. 543-572.
Göschl Berchmans Johannes, Restytucja melodii śpiewów gregoriańskich na przykładzie nowego wydania Graduale Novum, „Pro Musica Sacra”, 17 (2019), s. 82
101.
Milanese Guido, Wymowa łaciny w śpiewie, „Studia gregoriańskie” 9 (2016), s. 39-50.
Palacios Asensio Juan Carlos, Badania nad śpiewem gregoriańskim przed Semiologią gregoriańską i po niej, „Pro Musica Sacra”, 17 (2019), s. 23-42,
Prassl Franz Karl, Patrystyczna egzegeza kompozycji gregoriańskiej, “Studia gregoriańskie”, 9 (2016), s. 51-78.
Prassl Franz Karl, Kodeks Hartker (CH-SGs 390/391) – genialna szkoła retoryki w służbie teologii liturgicznej, „Pro Musica Sacra”, 17 (2019), s. 43-61.
Prassl Franz Karl, Rękopisy z Sankt Gallen jako wyraz tradycji wykonawczej, „Studia gregoriańskie”, 6 (2013), s. 71-107.
Rumphorst Heinrich, Relacja pomiędzy notacjami sanktgalleńską i metzeńską, „Studia gregoriańskie”, 6 (2013), s. 25-69.
Sławecki Michał, Nichil, michi, veementer – brzmienie głoski „h” w średniowiecznej łacinie liturgicznej. Analiza fonetyczna na bazie semiologii gregoriańskiej, „Pro Musica Sacra”, 17 (2019), s. 103-170.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu MK-SM>Schgre-1 w USOSweb